Tropische chaos in town!

Wonderlijk toch? Hoe je binnen een paar uur in een compleet andere wereld kunt belanden. Na een bijna moeiteloze reis met goede aansluitingen zijn we beland middenin het centrum van Hanoi. Onze eerste indruk van het land is goed; het is er lekker weer, dat zagen we al meteen vanuit het vliegtuig. Lekker groen allemaal (dan weet je het wel, het is er tropisch met de heftige bijhorende regenbuien). De mensen zijn aardig en behulpzaam, zeggen op alles JA! (hebben allemaal het boekje ‘Omdenken’ gelezen denk ik, maar is zeker niet in alle gevallen handig. Soms is Nee ook een antwoord ). En een ander bijkomend voordeel is dat de Vietnamezen niet erg lang zijn. Meteen al hebben we daar profijt van toen we bij een optreden van een buikdanseresje aansloten op straat. Het publiek had zich 6 rijen dik om het meisje heen opgesteld en vanuit de achterste rij konden wij goed zien wat er allemaal gebeurde met een gemiddelde lengte van 1.60m voor ons.

Zonder te discrimineren, vind ik het nog lastig om de Aziatische mensen goed uit elkaar te houden. Hoe kun je Chineese, Koriaanse, Vietnamese, Cambodjaanse of nog een andere cultuur van elkaar onderscheiden? Alle dames hebben vaak prachtig lang, zwart haar en bijna iedereen draagt een mondkapje. Ik ga hier de komende weken eens goed op letten. Wat kenmerkt een Vietnamees van de andere Aziaten? Die zijn er ongetwijfeld, het zal net zo zijn als dat wij Nederlanders vinden dat er een enorm verschil zit tussen ons en de Duiters.

Dan de temperatuur. Ik zei het al even, het is hier tropisch. Gelukkig is ons hotel voorzien van airco en pas als we voor het eerst buiten komen, beseffen we hoe 35 graden aanvoelt. Het zweet breekt me uit en voor m`n gevoel ben ik een lopende waterval. Guus heeft veel minder last van de hitte en denkt dat het komt omdat hij in één van zijn vorige levens is geboren in de tropen en er dus goed tegen bestand is.

Een ander opvallend verschijnsel hier is het verkeer. Met de ambitie om zelf ook een motor / scooter te huren, (van die motor moet je niet te veel verwachten, het is echt geen R6 – meer een opgevoerde brommer) hebben we onze ogen uitgekeken vandaag. We deden een poging om de verkeersregels te doorgronden, en al snel kwamen we erachter dat deze erg overzichtelijk zijn; ze zijn er namelijk niet . Iedereen rijdt (tegelijk) om elkaar heen en als het even kan, dan toeteren ze. Er zijn maar weinig mensen die de sportieve fiets nemen maar zich per scooter vervoeren. En waarom zou je een familiewagen kopen als je gewoon met z`n vieren op de scooter past? Een komisch gezicht, ook omdat mensen de meest gekke dingen vervoeren op hun scooter. Van eten tot hele meubelstukken. In Nederland zou dat ongetwijfeld niet mogen. Hier kan alles. Een land dus waar nieuwe deuren open gaan qua mogelijkheden en wat er is toegestaan.

We sluiten de dag met een maaltijd in een officieel Vietnamees restaurant. Deze blinkt nog niet direct uit vanwege de gezellige uitstraling, dus alle liefde en passie wordt vast gelegd in de maaltijden denken wij. Onze vuurdoop om met stokjes te eten is al best een succes vinden wij zelf maar als we in onze ooghoeken een Vietnamees gezinnetje naar ons zien kijken geloven we dat nog wat oefening voor ons geen kwaad kan. We nemen de weg terug naar ons hotel via een grote avondmarkt. Het is hier een drukte van belang. Veel locals maar ook toeristen. Toeristen steken aardig af bij de locals vanwege alle witte ledematen en locals maken hier weer handig gebruik van door je pro-actief vanalles aan te smeren. Niet op een opdringerige manier, ook weleens fijn! In sommige gevallen kun je de aangeboden merkschoenen haast niet van echt onderscheiden. Misschien zijn ze ook wel echt want die schoenen worden ook vaak hier in Vietnam geproduceerd. Moe en voldaan kruipen we ons bedje in en kijken we uit naar de volgende dagen hier in Hanoi.

Ik wens iedereen een fijne en zonnige dag! Leuk dat je ons volgt op reis.