Vanuit indrukwekkende hoogte
26 december 2019 - Ghode Pani, Nepal
Oké, ik geef toe, soms kan ik weleens uit de hoogte doen maar vandaag heb ik echt recht van spreken. Ik ben namelijk na een inspannende wandeling aanbeland op 3000 meter hoogte en het uitzicht wordt steeds beter. Met een prima bus ben ik via wat hobbelige wegen aanbeland in Pokhara. De winkeliers van Pokhara bieden de avontuurlijke toerist alles. Haast niet van echt te onderscheiden pronkt het gehele assortiment van The North Face in vele etalages. Ik scoor last minute nog een modieuze wandelbroek en een heuse mummie slaapzak die warmte garandeert tot maar liefst min 20 graden.
Voorafgaand aan de trekking krijg ik een tas aangereikt waar mijn spullen voor de komende 5 dagen in gaan en deze tas wordt zelfs gedragen! Mannen die de techniek van het 'hoofddragen' totaal beheersen en per persoon 15kg met zich mee naar boven tillen, bereiden zich voor op de tocht omhoog. Respect, en ineens voel ik me zo overdressed met mn bergschoenen met extra grip en al mijn outfits die ik denk nodig te hebben. De mannen rennen bepakt en bezakt met de 'net echte'Nike Air Maxes omhoog.
Hoewel het eerste kerstdag is, word ik lekker op tijd gewekt door de wekker. Ik ben er klaar voor! Net als thuis luid ik de kerst in met de Top2000 aan. Magisch om gewoon middenin de Himalaya bereik te hebben (via een lokale simkaart met 200gb). Verder heb ik alle essentiële (kerst)spullen bij me; een gevulde fles droge witte wijn, kersttrui met belletjes en kerstsokken en die gaan natuurlijk allemaal mijn tas uit 😁. De pas zit er lekker in, ik voel me fit en de zon staat goed aan. Al snel gaan mn handschoenen en winterjas uit en wandel ik slechts in een t-shirtje met zebraprint door de bergen. Aangekomen bij de eerste slaapplek ben ik blij verrast, het is een lodge met golfplaten dak. Hoewel het binnen in een soort hok even koel is als buiten ben ik dik tevreden.
Het is kerst, de wijn gaat open en voor mij bestaat het kerstdiner uit gebakken rijst met ei en friet, afgetopt met iets wat door moet gaan voor appeltaart maar daar in aanblik en smaak weinig van weg heeft. Ik doe het ervoor en om de avond nog feestelijker te maken, neem ik het initiatief om de andere aanwezigen enthousiast te krijgen voor het 'zumba kerstdansje'. Dit omvat niets meer of minder dan pasjes doen op het nummer 'Santa Claus is Comin' to town' van Mariah Carey. Zonder enige rem of schaamte demonstreer ik het dansje eerst en tot mijn vreugde (en verbazing) komen de anderen toch snel meedansen, vooral de locals lijken zich te vermaken. Nog enigszins bescheiden stel ik voor om na het dansje weer te gaan zitten, maar blijkbaar heb ik iets aangewakkerd - de subwoofer gaat aan en voordat ik het weet, schalt de Nepalese hitmuziek door de kamer en gaan de voeten van de vloer. Ik weet dat ik me niet kan laten kennen en doe lekker mee. Wilder en wilder gaat het en de Nepaleese mannen zakken door de vloer, oopz- tegen zoveel dansen was deze houten hut niet bestand.
De dag erna gaat de reis verder, hoger en hoger. Even lekker niets meer dan alleen lopen en fysieke inspanning leveren. Geen te veel kerstkilos voor mij dit jaar en dat voelt ook weleens fijn. Morgen gaat de tocht verder, naar meer hoogtepunten, startend om 5.30 voor een indrukwekkende zonsopkomst. Ik wens iedereen een fijne kerst!
Ben nu alweer benieuwd naar je volgende verhaal.
Groetjes vanuit het lage Tienhoven.
wat bijzonder, wat je allemaal meemaakt!
bewonderenswaardig....
een heel speciale kerst: zal je niet snel vergeten!
nog veel mooie ervaringen gewenst en veel lieve groeten van Rene en Gerda