Welcome to the highlands

‘Ik tel af van 5 naar 1 en bij 1 moet je springen’ hoor ik in mijn linkeroor terwijl ik met mijn rechterteen voorzichtig beweeg naar de rand van de afgrond. Ik sta op het punt om maar liefst 10 meter naar beneden te springen en krijg de laatste instructies om dat zo goed mogelijk te laten verlopen. Waarom doe ik dit, en twijfel… Het aftellen is begonnen 5, 4, 3, 2, 1…. en ik spring!

Inmiddels sta ik middenin de groene Schotse Hooglanden en geheel onverwacht is het stralend weer! Schotland, het land van de doedelzakken, mannen in rokken, kleine muggen, adembenemende Harry Potter decors, fraaie vergezichten uit Outlander, whiskey’s en van links rijden en rechts inhalen. Ook ik ben gegrepen door de Schotse schoonheid en wil dat graag zelf meemaken. De komende twee weken reis ik door dit bijzondere land en ga op avontuur.

De stad Edinburgh heet me welkom en vanuit daar kom ik via de West Coast langs fraaie baaien, meren en veel Highlands in Fort William waar ik een aantal dagen blijf. In Fort William is veel levendigheid verschillende toeristen (ook ik) wagen de klim naar de top van de hoogste berg in de UK; Ben Nevis. Voordat Ben op mijn programma staat, maak ik kennis met Canyoning. Ik baan me een weg door frisse Schotse watervallen. Soms glijdend, soms springend of zwemmend. In een wetsuit en met helm op mijn hoofd laat ik me subtiel meevoeren door de stroming en volg de aanwijzingen van de gidsen. De spanning giert door mijn lijf maar ik ga de uitdaging (uiteraard) niet uit de weg en zo beland ik op de rand van een 10 meter hoge klif en kijk naar beneden. ‘Spreid je armen als een vogel’ zegt de gids. Zo is de kans groter dat je goed landt. Ik moest ook nog iets met mijn armen en benen doen tijdens de landing maar dat ben ik door de stress vergeten. Ik zet af en spring! Wow! Het is net alsof ik vlieg maar… wat duurt het lang voordat ik het water raak. Bof! Niet helemaal volgens ‘landingsvoorschriften’ schiet ik diep het water in en kom vrij snel boven dobberen. Trillend, en met een kleine blessure aan mijn rechterknie zwem ik naar de kant en stort me op een rots. Dit was gaaf en eng en alles tegelijk! De actiefoto’s volgen snel. 

De volgende dag sta ik vroeg op om Ben Nevis te trotseren en er staan maar liefst 1300+ hoogtemeters (en dezelfde weg weer terug) op het programma. Onderaan de voet van de berg slaap ik in mijn tent. Ik kruip er op tijd in en hoor de eerste Schotse regendruppels tegen mijn tent tikken. Heerlijk ontspannend en ik val direct in slaap en droom nog eens van mijn vrije val.