Into the wild
17 september 2021 - Ullapool, Verenigd Koninkrijk
Het is middenin de nacht, ik ben klaarwakker en glip voorzichtig mijn tent uit voor de ‘wc’. Wiebelend wandel ik op mijn slippers voet voor voet over de keien die ik tegen elkaar hoor schuren bij elke beweging die ik maak. Zodra ik weer richting mijn tent beweeg zie ik ineens de kraakheldere hemel vol sterren boven me. Wat zijn het er veel! Ik zie er steeds meer, het is een schitterend schouwspel wat zich direct afspeelt boven mijn hoofd en ik besef me, ik ben nu echt ‘Into the wild’.
Nieuwe rituelen
De volgende ochtend word ik wakker van een zonnestraal die door een kleine kier van mijn tent naar binnen schijnt. Schotland en het buitenleven krijgt steeds meer grip op mij. De ruige highlands en de enorme meren zijn prachtig. Hoewel omschakeling van thuis naar het Schotse buitenleven groot is, kom ik steeds beter in het ritme. Even geen laptop om naar te staren, Netflix, koelkast of comfortzone maar slapen in een tent, koken op de grond en een stukje op slippers lopen naar de (koude) douche.
Mijn vakantieritueel in de ochtend gaat bijvoorbeeld als volgt: opstaan tussen 6.30 en 7.30, slaapmatje en hoofdkussen leeg laten lopen, slaapzak opbergen, backpack inpakken, tent droogmaken en afbreken en zittend op het (natte) gras ontbijten om niet veel later te vertrekken naar het volgende avontuur.
Hoewel mijn benen best toe zijn aan een rustdag na de beklimming van de Ben Nevis, staat het volgende avontuur op het punt van beginnen. Ik maak me gereed voor een 2-daagse tocht door de Highlands. Mijn tas is weer lekker zwaar want ik heb mijn tent, slaapset, spullen om te koken en een pack raft (2 persoonsboot) bij me. De stemming zit er goed in en loop lekker door. Na een paar kilometer begint mijn tas als een zware steen aan te voelen, mijn mond is droog en ik begin te zweten. ‘Nog even volhouden Jen, je bent er bijna’ , spreek ik mezelf in gedachten toe. Na 10km lopen zijn we er, aan de voet van een prachtig meer zetten we het tentenkamp op en ik kook water voor mijn ‘adventure diner’.
De volgende ochtend ben ik vroeg wakker. Ik vind het best een beetje spannend want samen met mijn tentmaatje Jana gaan we het meer per boot oversteken. Er is veel (tegen) wind en de golven slaan hard tegen de voorkant van onze boot. Ik zit voorin en voel de (flinke) druppels in mijn gezicht, mijn haar plakt als lange, natte spaghetti slieren om mijn hoofd. Het is spannend en machtig tegelijk! Het is zwaar maar we halen de overkant - welliswaar niet helemaal droog (de onderkant van mijn tas is behoorlijk nat geworden in de boot).
Nadat we op adem zijn gekomen en de spullen weer hebben ingepakt, lopen we verder. Ik ben moe, loop soms wat de tollen op mn benen maar het was een onvergetelijke ervaring! We rijden door naar het noorden van Schotland waar de zee en golven op me wachten!
Genieten op afstand met je mee !!
Trots op je, je vader.