Paarse krokodillen & bergen

Doe het niet! Nee, doe het niet. Stop nu, nu kan het nog! Het is echt beter als je niet mee naar boven gaat. Mijn gedachten stribbelen maximaal tegen tijdens het inlooprondje de dag voor de huttentocht en mijn hoofd neemt de leiding. Gedachten als "wat is het warm" "wat is het zwaar, al zonder bagage" "je kan nu nog terug" schieten door mijn hoofd… Hoe ga ik de komende zeven dagen volhouden? Elke dag minstens 1000 klim- en 1000 dalmeters maken? Fysiek voel ik me goed na 3 overnachtingen op mijn 'hotelbed' in de 3 sterrentent, dus waarom al die twijfels?

In de Queyrase hutten 

Het speelveld voor de komende week is Frankrijk. Het Queyras gebergte om precies te zijn. Met gezonde spanning pak ik voorlopig voor de laatste keer de tent in die ik vervang voor verschillende berghutten. Het is altijd even schakelen; 7-8 uur wandelen, veel mensen om me heen en me zo nu en dan sociaal bewegen in een groep. 

De eerste meters gaan direct stijl omhoog en het tempo van de groep ligt hoog. Even inkomen maar al met al vallen de eerste wandeldagen me niet tegen en ik dacht nog; het mag wel iets uitdagender. Nou, dat heb ik geweten. Aan het begin van dag drie zag ik die bui niet direct hangen maar al snel bleek dat de hele klimdag in de regen zou zijn. "Laat het stoppen met regenen, laten mijn schoenen droog blijven.. “Ik zou willen dat de zon ging schijnen”.

Natuurlijk gebeurde alles wat ik wenste niet. Boven op de bergtoppen was het ruig weer; ik moest moeite doen om op mijn voeten te blijven staan want de wind blies flink om m'n oren. Bij elke stap die ik zette, voelde ik mijn sokken natter worden en ik kon mijn vingers niet meer bewegen door de kou.

Krokodillen en hamers

Denk nu even niet aan een paarse krokodil, of aan een rode hamer. En? Waar dacht je aan? Precies, aan die krokodil en hamer. Als je ergens niet aan wilt denken en jezelf alsmaar voorneemt om er niet aan te denken dan gaat het juist mis. Ik wilde niet denken aan mijn blaren, koude handen of zware tas en toch liep ik er de hele tijd aan te denken. Hoe krijg je je hoofd stil? In het wandelritme komen, loskomen van tijd en gedachten en gaan. Zodra ik besloot dat ik niets kon veranderen aan de situatie, ging het beter. Dit waren de feiten en daar ga ik het mee doen! De ene voet voor de andere en voor ik het wist scheen de zon weer en dronk ik een heerlijk koel drankje met een schitterend uitzicht in de berghut.

Op naar de volgende hoogtepunten, morgen klimmen we naar 3500 meter!