De Laugavegur trail

Alles valt of staat hier met mooi weer. ‘Vorige week regende het hier elke dag en veranderden de rivieren in massief kolkende kolossen die nauwelijks over te steken waren. Ook doen er berichten over actieve vulkanen de ronde die op uitbarsten staan’ hoorde ik een van onze gidsen zeggen. Prachtige uitzichtpunten die volledig worden weggevaagd door een witte deken van mist of zwarte aswolken. Foto’s waar je alleen doorweekt opstaat in regenkleding. Met dit scenario had ik geen rekening gehouden eerlijk gezegd en gelukkig lijkt IJsland me deze week erg goed gezind, want de vulkanen houden hun lava vooralsnog binnen en de zon voert de boventoon op de wandelwagen.

De hoofdrolspeler van deze week is de Laugavegur Trial. Deze trail is meermaals door National Geograpic uitgeroepen tot een van de mooiste trail ter wereld. In verschillende etappes leg ik het parcours af over bergen, door dalen en langs uitgestrekte en verlaten lavavelden. De eerste etappe is meteen de langste met een lengte van 24 kilometer en ik heb nog ‘frisse’ voeten dus ga vrolijk van start. Alsof er om de 100 meter rookmachines opgesteld staan, passeer ik regelmatig dampende warmwaterbronnen. De markering ‘pas op, niet betreden, dit water is 80-100 graden, zorgt ervoor dat ik keurig op afstand blijf maar het is wel magisch om te zien. De geur daarentegen is iets minder aangenaam en het doet me denken aan bedorven, rotte eieren. De avond ervoor heb ik al op een andere manier kennisgemaakt met deze warmwaterbronnen en nam een ‘duik’ in het warme water, vlakbij het basecamp. Echt een saunabad, ontspannend en met een fraai panorama uitzicht, is dit een hele ervaring.

Ik vervolg mijn weg en nog maar net bekomen van deze warmwaterbronnen, zie ik in de verte uitgestrekte sneeuwvelden die ik vervolgens moet doorkruisen. Ik neem kleine stappen en ploeter door de papperige sneeuw. Alsof het nog niet mooi genoeg is, begint het nu ook even te sneeuwen. Dat IJsland veelzijdig is blijkt wel als ik nog geen half uur later weer met een stralende zon aan de oevers van de rivier sta en deze moet oversteken. Thuis kocht ik speciaal voor dit moment en met enige schaamte van die Teva sandalen. Daar wil ik niet mee gezien worden, dacht ik nog, maar nu voor die rivieroversteek pak ik ze toch uit m’n tas. Ik trek m’n wandelschoenen en sokken uit en stroop m’n broek op tot boven m’n knie. Het stromende rivierwater is niet warm (zeg maar erg fris) en als ik de eerste stap in het water zet, dan is het alsof er 1000 messen in m’n voet steken. Toch voelt het als in eenmaal aan de overkant ben erg verfrissend. Er volgen tijdens de trail nog vele rivieroversteken. Na een dag wandelen kom ik aan bij het tweede basecamp gelegen aan een schitterend meer. Ik zet m’n tent op, kook water voor m’n nasi goreng adventure food en geef m’n voeten wat welverdiende rust. Morgen wacht weer een uitdagend parcours.