Dwalen door de reuzen van Valmalenco

Stel je eens voor, met een leeg hoofd dwaal je hele dagen tussen imposante bergtoppen en langs lieflijke beekjes en ruwe watervallen. De hele dag in de buitenlucht zijn terwijl je de zon voelt stralen op je huid en je contact maakt met de elementen van de natuur. Ik waan me in een andere wereld en kom even los van het dagelijkse leven. Dankbaar ben ik dat ik deze ervaring mag meemaken en ik neem jullie graag mee in mijn avontuur in de Alpen.

Elke dag biedt een fix en uitdagend wandelparcours die bestaat uit vele kilometers berg op en af. Het daagt je uit om tot het uiterste (en verder dan dat) te gaan maar als je een top bereikt is het euforisch! Het berglandschap heeft vele gezichten, zo heeft het de eerste dag gesneeuwd en waan ik me in een winterwonderland. Zover ik kan kijken ligt elke bergtop verstopt onder een laagje verse sneeuw. Als een heuse berggeit kies ik mijn weg over de besneeuwde en soms wat glibberige rotsblokken. Het is fris buiten maar mijn hartslag gaat omhoog en het is hard werken om mijn interne kacheltje brandend te houden. Op handen en voeten kom ik boven en heel flatteus maak ik in een haast dansend ritme mijn passen.

Op de dagen die volgen wandel ik door een fraai sprookjesachtig landschap met imponerende waterstromen die samenkomen in een lieflijk beekje of in een kolkende rivier, de kracht van het water is zo overweldigend. Overal waar ik kijk is het schitterend! Wederom is het een genot voor het oog, wandeld vlak langs eeuwen oude imposante gletsjers. Een koude riling loopt over mijn rug als ik het krakende geluid hoor van vallende, massieve ijsblokken. De gletsjer wordt elk jaar kleiner en trekt zich terug tot er ooit geen spoor meer te bekennen is van dit adembenemende natuurwonder. Naast gletsjers kent dit gebied talloze bergmeren. Deze kraakheldere en verlaten meren maken het plaatje compleet en na een kleine aarzeling laat ik me verleiden om een frisse duik te nemen in een van de meren. Ik kleed me uit en spring in het water. Koud!!

Bergwandelen vraagt best wat van me, zeker in het begin voelt mijn lichaam erg stijf aan en lijken mijn voeten veranderd in twee grote blaren. Rustig breng ik mijn lichaam op gang, bijvoorneeld tijdens de ochtend warming-up en plak ik vrijwel mijn hele voet af met sporttape. Ik heb nog steeds wat moeite om mijn energie te verdelen en zit er op sommige momenten aardig doorheen. Dan ga ik diep en loop op mijn tandvlees, op wilskracht en op dextro energy. In deze situatie heb ik het gevoel dat ik elk moment in tranen kan uitbarsten en lijk ik mijn bewustzijn te verliezen. Ik loop wel maar registreer niets meer. Daarnaast steekt mijn hoogtevrees ook weer de kop op. Hoewel het schitterend is, bezorgen wandelpaadjes met stijle hellingen mij extra spanning. Mijn hartslag gaat omhoog, mijn adem zit in mn keel en ik begin te trillen. Heel langzaam, stap voor stap loop ik verder maar voel dat de tranen over mn wangen beginnen te stromen. Ik heb het niet meer onder controle en ik ben aangewezen op mijn voeten die gelukkig voorzichtig blijven doorlopen. Als ik dan aan de andere kant van de helling ben, heb ik even nodig om weer tot bedaren te komen, ik heb het gered!

Niets geeft zo'n voldaan gevoel dan totaal tot het gaatje gaan, de lagen in mezelf ontdekken en verdiepen. Na een flinke inspanning is het heerlijk om samen met de fantastische reisgenoten te genieten van heuse Italiaanse lekkernijen (afhankelijk van het soms wat beperkte aanbod in de hut). Ik kan met recht zeggen dat dit dan dik verdiend is! We hebben nog een wandeling voor de boeg en keer dan weer terug naar huis. Heel langzaam ontwaak ik uit deze bijzondere droom en stap ik weer in het ritme van alledag. Dit was een ervaring om niet snel te vergeten, heel bijzonder.

Dank voor het meelezen en tot het volgende avontuur!