De magie van de bergen

Opnieuw lijk ik geroepen te worden door de bergen. Het is een gevoel diep van binnen wat moeilijk onder woorden te brengen is en wat steeds weer opnieuw zorgt dat ik me letterlijk voor even op pieken en in dalen begeef. Hoewel ik van eerdere ervaringen weet dat het geen romantische relaxt vakantie wordt, blijf ik terugkomen. Dit keer ga ik op huttentocht en loop ik van hut naar hut startend in Zwitserland en zo, hop de grens over naar Italië. Een totaal nieuwe ervaring. Kan ik dit wel? Of eindig ik elke avond huilend onder een dekentje in de hut?

Ik ontmoet mijn reisgenoten voor de komende dagen, een zeer kleurrijk en leuk gezelschap. Heel voorzichtig durf ik meteen al op te biechten dat dit mijn eerste huttentocht is wat voor verschillende anderen zeker niet het geval is en zich met maximale ervaring hebben voorbereid.

Elk grammetje telt!

Die voorbereiding van de anderen blijkt al meteen als ik word geconfronteerd met de vraag of ik weet wat bepaalde dingen wegen en in je tas meemoeten. Uhm nee, moet dat dan? Een snicker bijvoorbeeld, 57 gram, een t-shirt zomaar 200 gram (als je geluk hebt), nog maar niet gesproken over toiletartikelen. Hoewel ik dit keer het gevoel had al echt goed ingepakt te hebben, word ik toch weer wat nerveus hierdoor. Het is dus totaal niet gek of vergezocht om je spullen vooraf op de keukenweegschaal te wegen en om op basis van deze informatie te besluiten of het mee mag in de tas. Ter inspiratie bedoeld raak ik toch wat geimponeerd door de bagage (of het gebrek hieraan) van onze super georganiseerde en professionele reisleider * Niels die laat zien wat er allemaal in zijn tas meereist. * reisleider is International Mountain Leader voor de liefhebber.

Van hut naar hut

De komende 6 dagen lopen we van hut naar hut met de bagage op onze rug. Elke dag een andere en steeds dieper gelegen in de bergen, op afgelegen locaties zonder bereik maar met een toilet en een kraan. Met de zon in de rug vinden we door een eeuwenoude vallei onze weg en waar ik ook kijk, ik zie schitterende bergwanden en levendige rivieren en watervallen. De een nog fraaier dan de ander maar het heuse hoogtepunt is de gletsjer die steeds meer van zich laat zien naarmate we dichterbij komen. Mijn hartslag stijgt en mijn hoofd begint te gloeien, de klim is ingezet, stap voor stap en soms op handen en voeten. Lopen is 1 maar energie management is 2. Doseren is niet meteen mijn sterkste punt en ook tijdens deze wandeling word ik hier toch weer mee geconfronteerd als ik op het eind van de rit totaal afgepeigerd ben.

Familiekamer

Eenmaal aangekomen in de eerste hut gaat er een wereld voor me open. Ik mag een bed uitkiezen op een enorme slaapzaal waar we met 10 man 1 ruimte delen en alle bedden gezellig als een familiebed aangesloten liggen. Je kan bij wijze van spreken de hete adem van je buurman voelen in je rug. Ook maken sommige reisgenoten zich snachts schuldig aan het immiteren een kettingzaag die verschillende bomen omzaagt. 

Magie van de bergen

Geen appjes of contact met de buitenwereld, hoe lang is dat geleden? Even voel ik het ongemak want het is altijd fijn om mijn enthousiasme en indrukken van de dag te delen met het thuisfront. Dat kan wachten en richt me volledig op de stilte en verdieping die de bergen me geven. Elke dag wordt mijn hoofd leger en komt er ruimte voor nieuws. De regen klettert op het dak van de hut en als ik uit het raam kijk dan zie ik de lichtflitsen weerkaatsen op de gletsjer. Ik voel de stijfheid in mijn benen en kruip voldaan onder de dekens. Ondanks mijn ongemakken heb ik wel het gevoel dat ik leef en dat ik het leven volledig ervaar, dat is wat de bergen met mij doen. Het leven bied je mogelijkheden, de uitnodiging is om het zelf extraordinary, ofwel buitengewoon te maken! 

Morgen gaat de reis verder naar Italië, wordt vervolgd