Sprookjesachtige bestemming met lichtjes voor geluk

8 augustus 2017 - Hoi An, Vietnam

Na 1,5 week backpacken, zijn we de beginnerssatus ontgroeid en leren we steeds bij over het reilen en zeilen van het backpackersbestaan. Het optimale resultaat behaal je door volledig je eigen agenda te bepalen en niet te veel vooruit te plannen. Inmiddels zijn we hier al zo aan gewend dat we het niet zo goed zouden doen in een groep. Niet omdat we asociaal zijn ofzo maar ons tempo ligt aanzienlijk hoger dan die van de meesten. We eten sneller, lopen sneller, plassen sneller, bezoeken de sightseeings sneller. Daarnaast krijgt Guus al koude rillingen bij het idee dat hij iemand moet volgen die fier met een vlaggetje in zijn hand loopt te wapperen.

Vandaag (6 aug) kozen we ervoor om ons per motor te verplaatsen van a naar b (ongeveer 160km en natuurlijk ieder op een eigen bolide). Een mooie deal sloten we met het verhuurbedrijfje die onze bagage met de auto achter ons aanbracht naar ons volgende hotel. Iets beter voor de dag kwam ik dit keer tijdens de one way trip van Hue naar Hoi An en we huurden de dikste motor die we konden krijgen (155 cc - voor hier best veel maar mijn eigen R6 is 600 cc). Nog behoorlijk nieuw en lekker snel optrekkend bij het stoplicht tussen alle lokale brommers, bewoog ik me voort tussen de menigte. Op straat vielen ik en mijn motor in de smaak en ik werd zelfs een paar keer toegeroepen en nagekeken door (meestal oudere) Vietnamese mannen en kinderen. Sowieso voelde ik me soms een rijdende attractie met rode helm en inmiddels vuurrode bijgekleurde armen en benen. Zonnebrand factor 15 kan veel hebben maar een dag in de buitenlucht als bewegende target voor de zon was iets te hoog gegrepen (we hebben meteen maar geïnvesteerd in nieuwe zonnebrand factor 30). Ik voel me inmiddels als een aangebrande, rode kreeft die eigenlijk even uit het zicht van de zon zou willen maar helaas, die plekjes zijn bijna niet te vinden onderweg.

Wat we wel vinden is een prachtige en adembenemende route over een bekende bergpas (een soort route 66 van Vietnam). Haarspeld bochten en fraaie vergezichten dienen zich aan. We komen door kleine dorpjes en de geur van wierook en net klaargemaakt eten of rijst uit de rijstvelden komt ons tegemoet, het ruikt heerlijk. In de steden die we doorkruisen is dat anders. Veel stof en uitlaatgassen laten ons de adem even inhouden en inmiddels kan ik de mondkapjes van de Vietnamezen volledig plaatsen. Ik verlang er zelf ook naar een op zo'n moment. Ondertussen doen onze verkeersskills niet onder voor die van de locals. We toeteren er lustig op los wat zoiets betekent als 'ik stop niet en rijd lekker door'.

Onderweg stoppen we bij een door de natuur beschikbaar gesteld zwemparadijs en al snel vallen we op tussen alle locals. Maar weinig toeristen vertonen zich hier en het is een gekakel van enthousiaste Vietnamezen die zich in de waterval hijsen. We aanschouwen het tafereel en besluiten om hier iets te eten en met handen en voeten geven we onze bestelling door (op dit soort plekken wordt geen Engels gesproken). De middagpot schaft ons noodles met groente en naarmate ik mijn bord verder leeg eet lijken er nog wat andere, ondefinieerbare ingrediënten zijn toegevoegd . Met een gevulde maag zetten we onze weg voort naar Hoi An. Ik verlang steeds meer naar after sun en een douche. Nog steeds in een temperatuur van 30+ graden zien we in Hoi An de bui al hangen, het gaat onweren. We zijn net op tijd binnen en nemen onze intrek in ons superluxe hotel met een zwembad (omgerekend € 11 per nacht per persoon). Wat een bijzondere plek is dit en qua timing treffen we het.. het is full moon en de hele gemeenschap loopt uit. De plaatselijke basisschool voert een act op en wij laten ons verleiden om rondgevaren te worden en onderweg op het water een wenskaars te water te laten. Het ziet er schitterend uit zo op het water. Een grote zee van positiviteit van iedereen die net als wij een gelukwens de waterweg in stuurde. Ik lever mijn bijdrage ook en wens iedereen die het extra kan gebruiken veel geluk en vrolijkheid toe. Moe en voldoen komen we aan in het hotel waar ik snel in slaap val na een fijne dag!

11 Reacties

  1. Toos & Wouter:
    8 augustus 2017
    Hoi Guus&Jennifer, het is weer een heel mooi verhaal met veel diversiteit aan belevenissen. Super. En gelukkig is het met de motoren goed gegaan. @ Jennifer, snap dat je door de locals wordt bekeken. Rode helm, rode schoentjes en stoer. De dameslocals zullen waarschijnlijk niet zo snel op een motor rijden. Heel veel plezier met jullie reis. Groetjes van ons.
  2. Esther:
    8 augustus 2017
    Ik dacht al, wat voel ik me vrolijk, maar dat heb jij voor me gewenst, bedankt
  3. Nico en wil:
    8 augustus 2017
    Weer bedankt voor het mooie verslag weer bedankt genieten jullie maar groetjes van ons uit nieuwegein
  4. Bart van Meerendonk:
    8 augustus 2017
    Wat een leuke verhalen, ontzettend mooi geschreven! En schitterende foto's ook! Geniet van jullie mooie reis!
  5. Marjan Blom:
    8 augustus 2017
    Goed verhaal weer. Kijk reikhalzend uit naar de volgende!!!!
  6. Annie:
    8 augustus 2017
    Wat een mooi verhaal en prachtige foto's wat zal dat bijzonder geweest zijn met al die mooi lichtjes. Goed hoor dat jullie het backpacken zo snel onder de knie hebben, maar ik had niet anders verwacht. Nu weer op naar een mooie volgende plek.
    Dikke kus voor jullie.
  7. Ruud:
    8 augustus 2017
    Mooi verhaal weer en fijn te horen dat het goed gaat met jullie. Veel plezier weer met het vervolg van de reis.
  8. Simone:
    8 augustus 2017
    he lieve Jennifer, wat een goed verhaal, vooral jij op die motor, stoer dat je hierop rondracet of rondract. heerlijk zo'n dag in Azie.....ik geniet mee. liefs Simone.
    ps ik ben ook geslaagd, lekker he!!!!!!
  9. Rudi Wijnen:
    8 augustus 2017
    Weer een schitterend verhaal en ook schitterende foto's. Drankje voor het delen.
  10. Johan Boonekamp:
    9 augustus 2017
    Een uitroep komt op: WOW!!

    Wat een mooie verhalen en foto's. Wat een mooie herinneringen maken jullie samen, heel bijzonder en waardevol, wees er enorm trots op!

    Johan
  11. Nel Timmer.:
    12 augustus 2017
    Beetje laat, maar weer een mooi verhaal. Succes op jullie verdere tocht.