Jungle Night

"Dus er is geen wc?" vraag ik nogmaals aan de ranger als we na een pittige tocht door de jungle aankomen bij het basiskamp waar een mini tentje op ons wacht. Hieraan vooraf ging ons besluit om in Bukit Lawang deel te nemen aan een 2-daagse Jungle trekking met overnachting middenin de bush tussen de wilde apen en ander jungle gespuis. Hoe cool zou het zijn als we een Orang Oetang in het wild zouden ontmoeten? Op advies van andere reizigers kocht ik voorafgaand aan de tocht bij de plaatselijke toko heuse jungle schoenen met veel grip, voor nog geen euro. Schoenen die geen enkele schijn van modetrends in zich hebben en enigszins bezwaard trek ik ze aan. Vrolijk word ik begroet door de rangers die dezelfde 'jungle adidas' dragen en die van hen aan mij showen, ik (of mijn schoenen) val dus meteen goed in de smaak. Op het moment van vertrek ontmoeten we 4 Belgische meiden waarmee we de komende dagen zullen doorbrengen.  

De jungle is van vele markten thuis, er groeit en bloeit van alles, de rand van de jungle biedt zelfs een thuis aan een grote rubberplantage. We vervolgen onze weg en onze rangers (3 stuks maar liefst) kennen de jungle als hun thuis waardoor we na een kwartiertje voor het eerst oog in oog met een Orang Oetang met jong staan. Vrolijk slingeren ze rond en het jong geeft een fraaie trapeze-act weg. Bijna vergetend dat dit gewoon wilde dieren zijn die hier in het wild leven... We zijn bij hen op visite waar de jungleregels gelden. Gemakkelijk passen we ons aan en oefenen om te slingeren met de liaan (gaat natuurlijk niet erg soepel). We worden verwend en na de eerste ontmoeting met de Orang Oetangs en wat andere modellen aap, volgen er nog velen. Zodra we ons middenin de jungle hebben geïnstalleerd voor de lunch die bestaat uit rijst en fruit krijgen we zelfs bezoek van een hongerige Orang Oetang die vooral oog heeft voor een sappige ananas. Hoewel de apen niet gevoerd mogen worden, staan de rangers toch een deel van de ananas af om te voorkomen dat we bozig benaderd worden door de aap en tevreden keert ze terug de jungle in. Inmiddels leren we de Belgische dames al beter kennen en al snel voegen we een paar nieuwe Vlaamse woorden toe aan ons vocabulaire. Voila, daar gaan we, dapper, niet mottig, stappen (en glijden) we door de dichtbegroeide jungle, berg op en berg af. Meteen een behoorlijke workout. Het is een heuse verademing als we het tentenkamp bereiken waar we meteen in de frisse rivier plonzen. Wat bijzonder om aan de oever van de rivier een vers kopje thee te drinken, met uitzicht op de apenrots aan de overkant van de rivier. 'Wat schattig' denk ik op dat moment, nog niet wetend dat ik me een dag later bedreigd voel door hetzelfde type aap.

De avond valt en de maaltijd wordt in sfeervol kaarslicht geserveerd. Tja, wat moet je doen in een donkere jungle, zonder enkele vorm van elektra? Ik ben uitgeput van de trekking en we liggen om 20.30uur geïnstalleerd in de tent op een hard matje. Ondanks dat de uren voorbij kruipen en inmiddels alles pijn doet, is het een unieke ervaring! Voor dag en dauw sta ik op en zie het langzaam licht worden. Ik was mn gezicht in de rivier en poets mn tanden. De volgende dag is het play time.. we zwemmen bij een waterval en springen in de rivier. Voordat we per tubes over de rivier terugkeren naar de bewoonde wereld, neem ik een momentje om op een rustig plekje even 'naar de wc' te gaan. Al vrij snel merkte ik op dat ik niet alleen was, vanuit mn ooghoeken zag ik steeds meer aapjes verschijnen. Ze blokkeerden de toegangsweg naar het kamp. Aha leuk, ze willen spelen en ik vroeg ze heel vriendelijk om me erdoor te laten. Helaas, ze voelden er niet zoveel voor en sterker nog... ze verlieten de boom waarin ze zaten om nog dichterbij me te kunnen komen... het zweet brak me uit, wat moet je als er een clubje apen op je afkomt? Als heuse King of the jungle probeerde Guus me te redden (nadat ik vrij luid had geroepen om hulp) maar helaas was hij de apen niet helemaal de baas. Met wat hulp van de rangers kon ik de 'wc' opgelucht verlaten.

Met een heel avontuur rijker keerden we terug naar het dorp waar ik meteen mn jungle schoenen doneerde aan het hotel (natuurlijk nam ik die niet mee naar huis). We vervolgen de volgende dag onze reis door Sumatra naar Lake Toba, onze Belgische vriendinnen vergezellen ons in de taxi die ons erheen brengt (een reis van 8 uur incl. Boot). Een bijzondere dank gaat uit naar de chauffeur die het entertainment aan boord van de taxi verzorgde. Met de cd op repeat heeft hij meerdere malen een gitaar en piano geïmiteerd en zong de Belgen toe die goed in de smaak vielen. Inmiddels zitten we op het vliegveld van Medan te wachten tot we naar Jakarta vliegen en daar in de buurt nog een paar dagen samen verblijven. Wij wensen iedereen een goede (werk) week toe.